In mistsituaties met zwakke wind regent het onder de bomen. Hetzelfde effect zorgt er voor dat bij mist en windstil weer een fietser doornat wordt terwijl de weg droog blijft.

Een ‘gebroken regenboog’ leert ons dat zeewater zout is – zoals de Venusregenboog ons eens leerde dat de wolkendruppels op Venus zuur zijn. NB: An English translation of this article is available in the English section of this website (chapter: atmospheric optics)

Zon-en-druppels geven een regenboog; zon-en-ijskristallen een halo. Dit wat onbekende, maar fraaie ‘ijsbroertje’ van de regenboog verschijnt vaker dan gedacht en is dan te zien aan de zonzijde van de hemel.

Dit merkwaardige verschijnsel – het donker blijven van de ochtendspits in januari – zorgt voor jaarlijks terugkerende verbazing. Tegelijk is de datum van Sinterklaasavond perfect gekozen: vlak bij de donkerste avond.

De populaire stukjes op deze pagina zijn ook toegankelijk via http://wpshetgooi.nl/gunther_konnen.htm

Op 12 november 2010 maakten wij een spectaculaire stormvloed mee die de Terschellinger haven blank deed staan. Aan de hand van enkele foto’s wordt dit hoogwater ‘een gezicht gegeven’, dat wil zeggen: boven het domein van dorre getallen getild. Maar tevens wordt aangegeven hoe zeldzaam zoiets is en hoeveel erger het kan.

Een opklaringzone op 80 km afstand van mijn standplaats zorgde voor een smalle heldere strook vlak bij de horizon bij een verder bewolkte hemel. In die strook vertoonde de opgaande zonnesikkel zich gedurende een halve minuut in zijn volle glorie.

Er is een eerste en een tweede regenboog, maar de echte derde regenboog laat zich niet zien. Of toch? Er bestaan in ieder geval regenboogexoten en andere rare verschijnselen. En de rondheid van de regenboog vertelt ons iets over de vorm van regendruppels.

Iedereen weet dat het eilandklimaat verschilt van dat van het vaste land. Maar klopt dat ook? In de weerstatistieken zie je het verschil nauwelijks terug. De verklaring van de paradox is dat het verschil vooral optreedt bij uitgesproken maar relatief zeldzame situaties, zoals mooie zomerse dagen.

In de onveranderlijke sterrenhemel vormt de heldere ster Algol een prominente uitzondering, want hij verliest van tijd tot tijd maar liefst 70% van zijn helderheid. De verzwakking duurt slechts een paar uur. Het verschijnsel is met tussenposen van drie weken te bekijken. Algol is een van de leukste objecten aan de nachthemel

De ondergaande zon lijkt enorm opgezwollen, maar dat is optisch bedrog. Ook is hij flink afgeplat. Dat is echt, maar in werkelijkheid sterker dan wij het zien: draai je hooft en hij wordt langwerpig. Op de duinen gaat de zon een minuutje later onder dan op het strand - goed te zien omdat zonsondergangkijker op het strand al rechtsomkeert maken als voor de zon nog boven de horizon uitsteekt!

Als je het eenmaal weet zie je ze ook: wolkenstraten. Vooral boven langwerpige eilanden kunnen ze lange tijd op dezelfde positie handhaven.  Het is verbazend dat hun bestaan zelfs vele eilandbewoners nooit is opgevallen, terwijl ook professionele meteorologen er lange tijd overheen hebben gekeken.

De kleur van het laatste randje van de ondergaande zon slaat om van roodachtig naar grasgroen. Aan het strand is deze zogeheten ‘groene straal' vaker te zien dan men denkt. De zon moet wel helder zijn als hij ondergaat. Recept: blijf kijken, ook als je denkt dat je te laat bent - plotseling zie je het gebeuren!